Studia psychologiczne to kierunek studiów wyższych, który składa się z kilku semestrów i prowadzi do uzyskania stopnia naukowego licencjata, magistra lub doktora. W trakcie studiów studenci poznają różne teorie psychologiczne, metody badawcze, jak również podejmują tematykę związaną z emocjami, zachowaniami społecznymi i Jakie są zarobki psychologów? Mamy wyniki badania Fot. Thinkstock / Getty Images Ogólnopolski Związek Zawodowy Psychologów pod lupę wziął zarobki psychologów i opublikował raport „Sytuacja zarobkowa psychologów w polskim systemie ochrony zdrowia”. Na potrzeby raportu w dniach - przeprowadzono badanie za pomocą ankiety on-line na grupie 1476 psychologów z całej Polski. WARTO PRZECZYTAĆ Zarobki Z raportu wynika, że w przeliczeniu na 1 etat, zasadnicze miesięczne wynagrodzenie brutto wynosi od 2000 do 8400 zł (przy czym maksymalne wynagrodzenie zadeklarowała tylko jedna osoba, a dochód powyżej 6000 brutto zadeklarowało tylko 0,7% badanych). Należy przy tym podkreślić, że w badaniu udział brały również osoby pracujące w sektorze prywatnym i powyżej przeciętnej zarobki odnoszą się głównie do nich. W badaniu brały udział osoby zatrudnione w publicznych i niepublicznych placówkach. Średnie miesięczne wynagrodzenie zasadnicze brutto nieznacznie przekraczało 3000 zł. Poniżej średniej krajowej może zarabiać nawet 93,1% psychologów. Wpływ na wysokość dochodów miało miejsce zamieszkania. Najwyższe zarobki deklarowali psycholodzy pracujący w średnich i dużych miastach. Psycholog na kontrakcie W przypadku psychologów pracujących na kontrakcie stawka za godzinę pracy wahała się od 12 do 150 zł/h w zależności od sektora (publiczny / prywatny), najczęściej występująca stawka godzinowa to 35 zł / brutto. Średni dochód brutto z tytułu pracy kontraktowej wynosił niespełna 2700 zł. 88 % pracowników kontraktowych osiągało zasadniczy dochód niższy od średniej krajowej. Raport: TU Źródło: OZZP
Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, zapoznaj się z informacjami zawartymi w artykule jak zacząć karierę psychologa. Możesz też sprawdzić dostępne aktualnie oferty pracy dla psychologów. Dane dotyczące wynagrodzeń odzwierciedlają dane dostępne w serwisie Indeed Wynagrodzenia w trakcie pisania tego artykułu.
Psycholog a psychiatra? Psycholog a psychoterapueta? Psychoterapueta a psychiatra? Gdy zaczynają się pojawiać u nas lub naszych bliskich problemy na tle psychicznym, powinniśmy niezwłocznie zgłosić się do specjalisty – dokładnie tak, jak idziemy do lekarza rodzinnego, gdy na ciele pojawi się na przykład niepokojąca wysypka. Do kogo jednak się udać? Bardzo często mylone bywają zawody psychiatry, psychologa i psychoterapeuty. Chociaż wszystkie te profesje zajmują się pomaganiem w sytuacji problemów psychicznych, ich kompetencje i metody działania są różne. Poznaj te różnice, aby zrozumieć kto najlepiej pomoże Ci w Twoim problemie. Kim jest psychiatra? Psychiatra to lekarz medycyny o specjalizacji w psychiatrii lub psychiatrii dzieci i młodzieży. Oznacza to, że psychiatrzy są objęci tymi samymi uprawnieniami i wymogami jak lekarze każdej innej specjalizacji. Źródłem rzetelnej i aktualnej wiedzy na temat zawodu lekarza (a więc i psychiatry) są głównie dwie ustawy: Ustawa o Ochronie Zdrowia Psychicznego (z dnia 19 sierpnia 1994 roku)Ustawa o Zawodach Lekarza i Lekarze Dentysty (z dnia 5 grudnia 1996 roku) Co ważne, każdy lekarz w Polsce zostaje wpisany na listę Naczelnej Izby Lekarskiej. Każdy więc może wejść na oficjalną stronę i wpisać dane lekarza (wystarczy imię i nazwisko), by sprawdzić, czy specjalista ma aktywne prawo do wykonywania zawodu, kiedy je uzyskał, jakie ma specjalizacje itp. Według danych Naczelnej Izby Lekarskiej obecnie w Polsce jest 4 165 lekarzy psychiatrów i 419 psychiatrów dzieci i młodzieży (liczby te dotyczą lekarzy wykonujących zawód). Kim jest psycholog? Psycholog to osoba, która ukończyła studia wyższe magisterskie na kierunku psychologia. Choć zawód psychologa nie jest aż tak szczegółowo określono prawnie, jak zawód psychiatry, istnieje Ustawa o Zawodzie Psychologa i Samorządzie Zawodowym Psychologów (z dnia 8 czerwca 2001 roku), z której można zaczerpnąć wiele ważnych informacji. Nie istnieje żaden kompletny i ogólnodostępny spis osób uprawnionych do zawodu psychologa. Jeżeli zatem mamy jakieś wątpliwości, co do przygotowania danej osoby do wykonywania zawodu psychologa – zawsze możemy zapytać, czy też poprosić o okazanie dyplomu ukończenia studiów wyższych. Kim jest psychoterapeuta? Psychoterapeuta to specjalista posiadający kompetencje potrzebne do prowadzenia psychoterapii. Może nim być psycholog lub psychiatra (choć czasem zdarza się, że uprawnienia psychoterapeutyczne mają też specjaliści innych dziedzin, np. pedagodzy), który dodatkowo ukończył (lub jest w trakcie) szkolenie podyplomowe z zakresu psychoterapii w certyfikowanym ośrodku psychoterapii (szkolenia te trwają przeważnie 4 lata). Poza samym szkoleniem warunkiem uzyskania dyplomu przez psychoterapeutę jest odbycie własnej terapii, stażu klinicznego, treningów inter- i intrapersonalnego, podleganie superwizji i uzyskanie certfikatu psychoterapeuty na drodze egzaminu certyfikacyjnego. Psychoterapeuci działają w wybranym przez siebie nurcie terapeutycznym. Nurty te różnią się między sobą punktem widzenia, metodami i sposobem działania. Głównymi nurtami terapeutycznymi (w ramach każdego istnieją dziesiątki podtypów terapii) są: nurt poznawczo-behawioralnynurt psychodynamicznynurt humanistycznynurt integratywny W Polsce zawód psychoterapeuty nie jest uregulowany prawnie w sposób bezpośredni. Psychoterapia uznana przez Ministerstwo Zdrowia, to taka, którą wykonuje lekarz, psycholog lub pedagog, pielęgniarka lub pielęgniarz, o ile ukończyły dodatkowe podyplomowe szkolenie z uznanej naukowo szkoły psychoterapii. Regulacje można znaleźć we wspomnianej wcześniej ustawie o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów. Niestety, przykrą prawdą jest to, że zdarzają się praktyki psychologiczne i psychoterapeutyczne, prowadzone przez osoby, które nie spełniają wszystkich warunków. Od kilku lat mówi się o tym i są nadzieje na wprowadzenie nowych rozwiązań i większą kontrolę nad prawem do wykonywania zawodu psychologa i psychoterapeuty. Jak możesz sobie pomóc Czym różni się zawód psychiatry od zawodu psychologa? Różnie pojawiają się już na samym początku – droga do zawodu psychiatry jest inna niż ta, do zawodu psychologa. Samo wykonywanie zawodu także się różni. Łączy ich jednak najważniejsza rzecz – celem pracy w obu przypadkach jest dążenie do dobrostanu psychicznego pacjentów. Wykształcenie Psychiatra jest lekarzem (po studiach medycznych) specjalizującym się w psychiatrii. Oznacza to, że poza wiedzą na temat psychiki ludzkiej, ma też szeroką wiedzą medyczną z zakresu działania całego organizmu. Psycholog to magister studiów na kierunku psychologia (obecnie, w Polsce kształci się na tym kierunku jedynie w formie 5-letnich, jednolitych studiów magisterskich). Psychoterapeuta, to psycholog, psychiatra lub przedstawiciel pokrewnych profesji, który poza pełnymi studiami akademickimi ukończył studia/kurs z zakresu psychoterapii. Uprawnienia Główną różnicą w zakresie uprawnień jest możliwość przepisywania lekarstw. Takie prawo mają tylko lekarze, zatem psychiatra może przepisywać leki, a psycholog lub psychoterapeuta nie. Pamiętaj, że w przypadku przyjmowania przez dłuższy czas lekarstw przepisywanych przez psychiatrę, możesz poprosić go o zaświadczenie dla lekarza rodzinnego, dzięki czemu to on będzie mógł przepisywać Ci potrzebne lekarstwa. Jest to przydatna opcja, ponieważ często lekarze specjaliści są mniej dostępni niż lekarz rodzinny, a z konsultacji psychiatrycznej często korzysta się prywatnie, co wiąże się z niemałymi kosztami. Zdarza się także (szczególnie w małych miejscowościach), że psychiatra dojeżdża z innego miejsca i jest dostępny bardzo rzadko. Poza samymi receptami, psychiatra może wystawiać także zwolnienia lekarskie i skierowania na leczenie. Psycholog lub psychoterapueta takich kompetencji nie ma. Psycholog natomiast ma uprawnienia do przeprowadzania diagnozy psychologicznej, czyli do stosowania wszelkich testów psychologicznych (np. do badania osobowości, temperamentu, inteligencji, itp.). Uprawnień takich nie mają psychiatrzy. Psychoterapeuta to z kolei jedyny specjalista, który ma prawo prowadzić psychoterapię. Ani psychiatra, ani psycholog nie powinni rozpoczynać procesu terapeutycznego pacjenta, nie mając ku temu uprawnień. Obowiązki Ponieważ na temat zawodu lekarza istnieje dużo więcej przepisów prawnych, to ma także dużo więcej formalnych obowiązków niż psycholog. Lekarz ma obowiązek: zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem, które uzyskał w związku z wykonywaniem zawoduwykonywać zawód, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia choróbwykonywać zawód zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością (lekarze składają tzw. przysięgę hipokratesa, określającą zasady etyki w zawodzie)ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym wypadku w przypadkach niecierpiących zwłokima obowiązek udzielać pacjentowi lub jego przedstawicielowi przystępnej informacji o jego stanie zdrowia i sprawach z tym powiązanych (np. dostępne metody leczenia)podczas udzielania świadczeń zdrowotnych ma obowiązek poszanowania intymności i godności osobistej pacjenta Lekarz może jednak odmówić świadczenia, jeżeli jest ono niezgodne z jego sumieniem. W takiej sytuacji ma jednak obowiązek wskazać pacjetnowi realne możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza oraz uzasadnić i odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej. Psycholog ma obowiązek: zachowania w tajemnicy informacji związanych z klientem, uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodudoskonalenia zawodowego w różnych formach kształcenia podyplomowego Stosowane metody Psychiatrzy w dużej mierze zajmują się diagnozą zaburzeń psychicznych i leczeniem farmakologicznym (czyli za pomocą lekarstw). Psychiatrów najczęściej spotkamy w szpitalach i na oddziałach psychiatrycznych, w przychodniach zdrowia psychicznego i w prywatnych gabinetach psychiatrycznych. Psycholog świadczy pomoc psychologiczną (wsparcie w kryzysach, pomoc w rozwiązywaniu problemów życiowych, psychoedukacja), stawia diagnozę psychologiczną o stanie psychicznym pacjenta (przy użyciu wywiadu, obserwacji i testów) oraz zajmuje się opiniowaniem. Psychologowie są obecni w większości placówek edukacyjnych (od przedszkoli po szkoły średnie), w poradniach psychologiczno-pedagogicznych, w szpitalach i na oddziałach psychiatrycznych, w instytucjach, gdzie potrzebne jest wsparcie psychologiczne (lecz nie psychoterapia), np. w wojsku, w policji, w ośrodkach szkolenia sportowców, itp. Psychologowie i psychiatrzy są również powoływani jako biegli (specjaliści) w sądach do orzekania w sprawach, gdzie stan psychiczny osób zaangażowanych jest trudny do oceny. Psychoterapeuta z kolei to ekspert, który może prowadzić proces psychoterapeutyczny – proces, którego celem jest długotrwała poprawa psychologicznego funkcjonowania pacjenta. Psychoterapeuci pracują w placówkach państwowych i gabinetach prywatnych prowadząc psychoterapię w różnych formach: psychoterapii indywidualnej osób dorosłychpsychoterapii indywidualnej dzieci i młodzieźypsychoterapii parpsychoterapii rodzinpsychoterapii grupowej Psycholog a psychiatra? A może psychoterapueta? Po pierwsze – nie stresuj się za bardzo tym wyborem. Jeżeli okaże się, że na przykład skierowałeś się do psychiatry, a potrzebna jest pomoc psychologa – psychiatra odeśle Cię tam. Podobnie w drugą stronę. Do psychiatry warto się udać na pewno z problemami, które wymykają się kontroli pacjenta i nic poza lekami, nie jest w stanie tej kontroli przywrócić. Mówimy tu o silnych stanach lękowych, depresji, stanach psychotycznych, itp. Wszystko o nerwicy lękowej W przypadku stanów zagrażających życiu – znaczna utrata wagi w anoreksji, próby samobójcze, samookaleczenia – zalecana jest natychmiastowa hospitalizacja. Do psychoterapeuty udajemy się z problemami, które poza lub zamiast leków wymagają przepracowania, czyli psychoterapii. Celem psychoterapii nie jest rozwiązywanie życiowych problemów pacjentów, tylko doprowadzenie pacjentów do stanu, w którym zmierzenie się z różnymi codziennymi sytuacjami nie będzie stanowiło dla nich większego problemu. Do psychologa natomiast warto się wybrać z konkretnym problemem: wychowawczym, komunikacji małżeńskiej, konfliktu w pracy. W trakcie pracy z psychologiem nad tym problemem, może się okazać, że konieczna jest psychoterapia, bo problem sięga głębiej niż się na początku zdawało – wówczas psycholog powinień skierować Cię do psychoterapeuty. Psycholog (w zależności od specjalizacji) opiniuje także i stawia diagnozy psychologiczne w przypadku psychologicznych testów zawodowych (np. na prawo jazdy kategorii C), czy ocenie dojrzałości szkolnej u dzieci. Bardzo często wizyty u psychiatry i psychoterapeuty odbywają się równolegle. Na przykład w przypadku zdiagnozowanej depresji – psychiatra przepisuje pacjentowi lekarstwa i monitoruje ich działanie, a równolegle pacjent rozpoczyna proces psychoterapii by pracować nad wpływem depresji na jego życie codzienne. Poddanie się psychoterapii często jest zaleceniem lub wręcz wymogiem psychiatry, kierującego swojego pacjenta na leczenie farmakologiczne. Czasem, nawet jeśli nie mamy wielkiego problemu lub zaburzenia, warto udać się do psychologa lub psychoterapeuty dla zachowania odpowiedniej higieny zdrowia psychicznego. Podsumowanie Choć pole działania psychologa, psychiatry i psychoterapeuty jest to samo – czyli psychika ludzka – to obszar kompetencji tych specjalistów nieco się różni. Warto wiedzieć kto jest kim i jak może pomóc, bo to pozwoli podejmować bardziej świadome decyzje w momencie kryzysu psychicznego (albo po prostu w ramach dbania o równowagę psychiczną). Często jedynie połączenie kompetencji tych specjalistów da zamierzony efekt. Jeśli w trakcie czytania tego artykułu, poczułeś/poczułaś, że przydałaby Ci się konsultacja psychologiczna czy psychoterapia, to skontaktuj się ze mną, poszukamy terminu spotkania. Jak możesz sobie pomóc Polecane artykuły
Psycholog nie może stosować farmakoterapii . Zwykle możesz się do niego zgłosić, jeśli masz trudności w radzeniu sobie ze stresem, przeżywasz kryzys psychiczny, np. konflikty w związku, czy poważną chorobę. Psycholog nie ma kompetencji do prowadzenia psychoterapii.
Psychologia jest jednym z najczęściej wybieranych i obleganych kierunków studiów w ostatnich latach. Istnieją różne przyczyny tego zjawiska. Jedną z nich jest na pewno możliwość podjęcia dobrze płatnej pracy, niekoniecznie związanej z ,,prawdziwą” pracą psychologa, jaką jest: słuchanie, udzielanie porad i wspieranie klientów w ciężkich dla nich sytuacjach życiowych. Aktualnie psychologowie mogą znaleźć zatrudnienie w różnych branżach. Pojawia się jednak pytanie: Czy bez studiów można pracować jako psycholog? 1. Jak zostać psychologiem? 2. Czy bez studiów można pracować jako psycholog? Jak wygląda zawód psychologa od strony prawnej? 3. Kodeks etyczno-zawodowy psychologa 4. Czy bez studiów można pracować jako psycholog? - podsumowanie Nie ulega wątpliwości, że psychologia cieszy się uznaniem w społeczeństwie. Ludzie w dzisiejszych czasach częściej zdają sobie natomiast sprawę z tego, jak ważne jest zdrowie psychiczne dla dobrego funkcjonowania. To sprawia, że wiele osób decyduje się na podjęcia tego rodzaju pojawia się często pytanie: czy trzeba podjąć naukę na uczelni wyższej, aby zostać tego rodzaju specjalistą? Czy może wystarczy szkoła policealna lub kursy?Jak zostać psychologiem?Podstawą do pełnienia każdego zawodu jest dobre przygotowanie. Psychologia nie jest tutaj wyjątkiem. Osoby myślące o tej ścieżce zawodowej powinny wyrażać chęć pogłębienia swojej wiedzy z zakresu funkcjonowania człowieka i tego, jak dzisiejszy świat może wpływać na jego zachowanie. Dostęp do tych informacji zapewni nam uczelnia wyższa, a ściślej rzecz ujmując: podjęcie pięcioletnich studiów magisterskich lub ewentualnie trzyletnich studiów licencjackich, uzupełnionych potem niezbędną wiedzą pozyskaną w trakcie dwuletnich studiów magisterskich. Tylko takie przygotowanie daje odpowiednią perspektywę osobie, która decyduje się na wykonywanie tak odpowiedzialnego zawodu, jakim jest również nadmienić, że osoby, które zajmują się pomaganiem ludziom z problemami, muszą nieustannie się dokształcać, uczestnicząc w różnych kursach. Cały czas powinny się one bowiem doszkalać i poznawać nowe metody, które mogą być ułatwieniem w terapii pacjentów. Jest to ciężka praca, ale z odpowiednimi kwalifikacjami i predyspozycjami osoby na tym stanowisku może okazać się efektywna i również: Psycholog, psychoterapeuta, psychiatra – do kogo z jakim problemem?Czy bez studiów można pracować jako psycholog? Jak wygląda zawód psychologa od strony prawnej?W Polsce nadal nie funkcjonuje ustawa dotycząca zawodu psychologa, która regulowałaby, kto może nazywać się psychologiem i wykonywać ten zawód. Nie istnieje również ,,rejestr psychologów”. Oznacza to, że nie ma możliwości sprawdzenia, czy dana osoba jest specjalistą z tej dziedziny (ukończyła pięcioletnie studia magisterskie na tym kierunku), czy skończyła jedynie np. roczną szkołę policealną z dyplomem psychologa w takim razie uniknąć pomyłek? Należy pamiętać, że w większości gabinetów publicznych są zatrudniani profesjonaliści. Musieli oni przejść odpowiednią rekrutację, podczas której zweryfikowano ich kompetencje do wykonywania zawodu. Sprawa może się bardziej komplikować w sytuacji, gdy decydujemy się skorzystać z usług oferowanych przez osobę prowadzącą działalność na własny rachunek, w prywatnym gabinecie psychologicznym. Zanim udamy się na wizytę do tego rodzaju poradni, warto zasięgnąć opinii klientów, którzy korzystali z jej usług. W dzisiejszych czasach mamy ułatwione zadanie dzięki powszechnemu dostępowi do internetu. Warto też dzielić się własnym zdaniem i w razie potrzeby ostrzegać potencjalnych klientów przed nieprawidłowościami, czy też co jeszcze należy zwrócić uwagę, badając profesjonalizm danego miejsca? Warto przyjrzeć się atmosferze, która panuje w gabinecie. Ocenie powinien również podlegać sam psycholog, do którego się udaliśmy, jaki ma do nas stosunek. Warto również zwracać uwagę na portale, za pośrednictwem których szukamy specjalistów, czy są one wiarygodne. Z pewnością niektóre z nich oferują kontakt do sprawdzonych psychologów, posiadających odpowiednie wykształcenie oraz koniec należy pamiętać, że zawsze możemy zapytać samą osobę, z której usług zamierzamy skorzystać, o jej dyplom i dodatkowe kwalifikacje. Być może jest to niezręczna sytuacja, rozpoczynająca współpracę. Żaden psycholog nie powinien się jednak obrazić po otrzymaniu takiego pytania, a szczególnie ten, który posiada odpowiednie etyczno-zawodowy psychologaKodeks etyczno-zawodowy psychologa jest zatwierdzony przez Walne Zgromadzenie Delegatów Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. W tym dokumencie znajdują się przepisy etyczne, do których muszą stosować się członkowie Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, założonego w 1907 roku w Warszawie, przez Polskich profesjonalnych badaczy jest ukazany w kodeksie etyczno-zawodowym jako osoba, której rolą jest ingerencja w życie drugiego człowieka, co może powodować nieodwracalne konsekwencje dla życia danej jednostki. Ponadto najważniejszą zasadą, którą w pracy kieruje się psycholog, powinno być dobro drugiego człowieka. Zobowiązany jest on szanować zdanie pacjenta. Nie może on oceniać jego decyzji, tylko wspólnie z nim dochodzić do rozwiązania problemu. Wszystko to musi się odbywać w atmosferze akceptacji indywidualności pacjenta. Istotne jest też to, by brać pod uwagę system wartości, jakim się kieruje osoba szukająca pomocy. Należy pacjentowi zapewnić przy tym możliwość dokonywania własnych wyborów, jak i również prawo do intymności."Granice ingerencji psychologa wyznaczone są z jednej strony – jego kompetencjami profesjonalnymi, z drugiej strony – celami i oczekiwaniami formułowanymi przez osoby zgłaszające się po pomoc psychologiczną.”Kodeks etyczno-zawodowy psychologa mówi również o konieczności szanowania specjalistów innych grup zawodowych, z którymi może mieć okazję współpracować. Musi zawsze pamiętać o swoich kompetencjach, swoich celach i wartościach, którymi się kieruje. Nie powinien też kwestionować innych zawodów, które nie mają za zadanie przestrzegania kodeksu etyczno-zawodowego osoby rezygnujące z pełnienia zawodu psychologa na rzecz innej kariery nie powinny wykorzystywać swoich zdolności do poznawania ludzi i oddziaływania na nich w sposób dla nich bez studiów można pracować jako psycholog? - podsumowanieCoraz więcej młodych ludzi decyduje się na studia psychologiczne. Dzisiejsze czasy pozwalają takim osobom znaleźć pracę w różnych branżach. Psychologia opiera się bowiem na przydatnej wiedzy, nawet w kwestii samodzielnego funkcjonowania osoby zgłębiającej ją. Trzeba jednak pamiętać o tym, że chcąc pracować z innymi osobami i udzielać im porad, ich dobro staje się najważniejsze. Dlatego właśnie osoby bez odpowiedniego wykształcenia, co zapewniają studia wyższe, nie powinny na tym zarabiać i nazywać się tego rodzaju specjalistami. Mogą one popełniać błędy, które będą mieć późniejszy, negatywny wpływ na osobę, która im zaufała i skorzystała z usługi.
Lepiej nadajesz się na behawiorystę! Kochasz zwierzęta i pragniesz im pomagać, nie tylko w kwestiach fizycznych. Mam rację, czy całkiem się pomyliłam? Napisz w komentarzu! Myślę, że nadaję się i na to i na to. Super quiz!

Wiele osób myli psychologa, terapeutę i psychiatrę. Nie wszyscy też do końca wiedzą, do kogo z tych specjalistów należy zgłosić się, kiedy potrzebna jest pomoc z zakresu zdrowia psychicznego. Psychiatra i psycholog – obie te profesje mają za zadanie dbać o nasze zdrowie psychiczne, jednak do tych specjalistów zgłosimy się z różnymi objawami oraz otrzymamy pomoc w inny sposób. Zdrowie psychiczne: czym jest?Często, kiedy zauważymy, że z naszym organizmem dzieje się coś złego, nie zwlekamy i umawiamy się na wizytę u odpowiedniego specjalisty. Gdy czujemy silne kołatanie serca, idziemy do kardiologa, jeśli mamy cukrzycę, udajemy się po pomoc do diabetologa. A co gdy mamy problem z koncentracją, obniżonym nastrojem, lękiem i innymi emocjami? Niestety, gdy chodzi o nasze zdrowie umysłowe, często bagatelizujemy objawy. Najczęściej wnika to z lęku przed oceną, przed byciem uznanym za „szalonego”, „nienormalnego". Jednak warto pamiętać, że specjaliście nie chodzi o ocenę, lecz o pomoc. Świadomość, że zdrowie psychiczne jest tak samo ważne, jak zdrowie fizyczne, to jeden z ważniejszych kroków. Czym zajmuje się psychiatra?Zacznijmy od tego, że psychiatra jest lekarzem. Jest to osoba z wykształceniem medycznym o specjalizacji psychiatria. Pracuje w szpitalach psychiatrycznych, jak również w gabinetach. Psychiatra ma uprawnienia do wypisywania recept, wystawiania zwolnień lekarskich czy skierowań do szpitala, dobiera także odpowiednią farmakoterpię. Psychiatra zajmuje się też diagnostyką oraz leczeniem zaburzeń i chorób na tle każdy psychiatra może prowadzić terapię. Jest to niemożliwe w przypadku, gdy nie ma ukończonej szkoły się do niego powinniśmy, gdy zostaniemy skierowani do lekarza psychiatry przez psychologa, lekarza pierwszego kontaktu lub psychoterapeutę. W momencie, gdy: pojawią się myśli samobójcze, niezwłocznie powinniśmy udać się do psychiatry, ponieważ stanowią one realne zagrożenie dla nas samych; odczuwamy duży lęk, strach, niepokój, smutek, przygnębienie, bezradność, długotrwałe zmęczenie, drażliwość czy obniżenie nastroju, nie mamy na nic siły ani nie mamy na nic ochoty; zauważyliśmy u siebie jakieś niepokojące zmiany w rytmie dnia np. bezsenność, czy odżywiania się lub w naszej aktywności seksualnej; odczuwamy poczucie winy, którego nie potrafimy uzasadnić; zauważyliśmy zmiany w naszym otoczeniu, których nie rozumiemy między innymi, gdy ludzie, których znamy lub są nam bliscy, teraz wydają się wrogo nastawieni,; czujemy się obserwowani czy prześladowani lub odnosimy wrażenie, że inni czytają nasze myśli; zauważamy często rzeczy, których nikt inny nie dostrzega, a nie są one rzeczywiste lub słyszymy głosy; zauważyliśmy pogorszenie koncentracji lub pamięci; odczuwamy różne objawy somatyczne np. wzmożona potliwość, kołatanie serca, drżenie rąk, a badania u lekarza nie wykazały nieprawidłowości; nadużywamy alkoholu, substancji psychoaktywnych, leków; myśli, zachowania, nawyki czy uczucia zaczynają mieć znaczny wpływ na życie i przeszkadzają lub zagrażają nam samym albo naszemu bliskiemu otoczeniu. Wizyta u psychiatry nie jest równoznaczna z zamknięciem w szpitalu psychiatrycznym. Skierowanie na tego typu oddział dostaje się w momencie zagrożenia życia własnego lub czyjegoś, lub gdy hospitalizacja jest wskazana. Najczęstsze powody podejmowania prób samobójczych przez nastolatków:1. Konflikt z rodzicami,2. Konflikt z Strata bliskiej relacji lub rozczarowanie się nią. 4. Trudności Konflikt z prawem. 6. Bycie ofiarą przemocy, napadu, bycie świadkiem przemocy. 7. Trudności z zaakceptowaniem swojej orientacji seksualnej. Kiedy do psychologa?Jako psycholog może pracować osoba, która zdobyła tytuł magistra na kierunku psychologii. Do wykonywania tego zawodu nie uprawnia ukończenie studiów licencjackich lub podyplomowych, kursów lub szkoleń w tym kierunku. Psycholog ma uprawnienia do przeprowadzania testów psychologicznych, diagnozowania czy opiniowania. Osoba z takim wykształceniem może udzielać pomocy psychologicznej, prowadzić poradnictwo, doradztwo lub psychoedukację. W przypadku, gdy psycholog nie ma ukończonej szkoły psychoterapeutycznej, nie ma on odpowiednich kwalifikacji do prowadzenia psychoterapii. Na wizytę u psychologa powinniśmy umówić się w momencie, gdy: odczuwamy obniżenie jakości naszego życia, zauważamy, że coś jest nie tak; pragniemy jakiejś zmiany, ale nie potrafimy sami stwierdzić, na czym miałaby ona polegać; nie potrafimy sami poradzić sobie z jakimś problemem, wsparcie bliskich jest niewystarczające, a dotychczasowe metody nie przyniosły oczekiwanego skutku; nie radzimy sobie z nadmiernym stresem lub negatywnymi emocjami, odczuwamy lęk; mamy długotrwale obniżony nastrój, problemy ze snem; nie potrafimy samodzielnie poradzić sobie z życiową sytuacją np. zakończenie związku, śmierć bliskiej nam osoby, utartą pracy zauważyliśmy problemy w relacji z rodzicem, dzieckiem, partnerem, współpracownikiem lub pracodawcą i nie potrafimy ich rozwiązać; potrzebujemy porady, terapii seksuologicznej (warto udać się do seksuologa); nadużywamy alkoholu, substancji psychoaktywnych, leków. O nasze zdrowie psychiczne powinniśmy dbać równie dobrze co o zdrowie fizyczne, ponieważ to ono wpływa na jakość naszego życia, a korzystanie z pomocy specjalistów może mieć tylko pozytywny wpływ na nasze samopoczucie, dlatego nie powinnyśmy obawiać się wizyty u psychologa czy Co jeśli leki nie działają? Medytacja Mindfulness w leczeniu depresjiPodczas rozmowy z psychiatrą, psychologiem, terapeutą możesz usłyszeć takie pytania jak: Czy możesz powiedzieć trzy dobre rzeczy o sobie? Czy możesz powiedzieć mi trzy trudne rzeczy o sobie? Jak myślisz, czy jesteś ważna/ważny dla innych? Czy myślisz, że jesteś dla innych ciężarem? Czy masz duże poczucie winy? Z jakiego powodu? To oczywiście tylko przykładowe pytania, każda rozmowa może przebiegać zupełnie inaczej, zależy to od wielu różnych czynników. Źródło: Depresja Nastolatków

Psychologowie mają dziś całe spektrum możliwości zawodowych. Mogą prowadzić terapie indywidualne lub grupowe, pracować z osobami uzależnionymi, z parami, z dziećmi czy z osobami wychowanymi w rodzinach dysfunkcyjnych. Im lepsza specjalizacja, tym lepiej – psycholog, który jest od wszystkiego, może się okazać nie do końca

zapytał(a) o 12:53 Chcę zobaczyć, czy nadaję się na psychologa... Opisz sen, nad którym się zastanawiałeś/aś i nie możesz go wytłumaczyć. Na każdy odpowiem swoją opinią... Możesz także napisać jaki zazwyczaj masz nastruj postaram ci się pomóc... Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2011-07-05 12:55:06 Odpowiedzi Ja? odpowiedział(a) o 12:58 śnił mi sie erotyczny sen z byłym chłopakiem mojej koleżanki,który mi sie wogóle nie troche, ale nigdy sie w nim nie z nim rozmawiałam,ale nigdy do czegoś wielkiego nie doszło,ostatnio sie z nim pokłóciłam (jeszcze przed tym snem)i nie odzywaliśmy sie do siebie jak o nim nie myślałam, bo nie był w moim życiu nikim ważnym,od czasu gdy z nim nie gadam, miałam już 2 chłopaków + jedną przeżywałam tego że sie do siebie nie odzywamy,wogóle o nim ni myślałam,a tu nagle ten sen>!możesz mi odpisać na profil co o tym sądzisz, a jak to rozwiąrzesz to na pewno sie nadajesz na psychologa ja ;[ odpowiedział(a) o 12:59 mam zly nastruj bo mieszkalam przez tydzien obok takiego chlopaka, on wyjechał do domu ( z wakacji) ja tez nie mam nr, nie wiem gdzie mieszka ani nic. Zaraz po powrocie sniło mi sie ze jestesmy para ale on nic nie robil tylko siedzial przy kompie wgl nie rozmawailismy. Mysle ze to byl znak ze i tak by nic z tego nie było. Teraz próbuje zapomniec blocked odpowiedział(a) o 13:04 To był najdziwniejszy sen jaki śnił mi się ( jak pamiętam ) .. byłam na jakimś polu, były tam połamane płoty i też widziałam trochę lasu i coś ciemnego mnie goniło ( to ciemne wyglądało jak dym z tego co pamiętam ) bałam się i nagle weszłam do mojego domu (przestraszona )weszłam do pokoju i próbowałam zasnąć moja mama wtedy też spała ( spałyśmy w jednym pokoju ) potem coś otworzyło drzwi ( na to wyglądało ze to duch ? ) moja mama się obudziła i próbowała zamknąć drzwi ( pamietam że przeklinała ) potem to coś otworzyło drzwi moja mama poszła do pokoju a potem przyszła, i się połozyła głęboko oddychała ( a ja się temu wszystkiemu przyglądałam ) .. < - to mi się śniłoo .. a Gdy się obudziłam ( jeszcze był rok szkolny ) poszłam sie umyć i patrze w kuchni na półce leży pierścień atlantów. Nie wiem czy ten sen miał związek z tym pierścieniem, czy to zwykły przypadek. ( Wcześniej też zadawałam pytania dotyczące tego pierścienia i tego snu ) Przepraszam za błędy ort. KredkaxP odpowiedział(a) o 11:42 A mi sie śni ( i to dość często) że jestem w jakims wieżowcu z jakaś dziewczyną i ktoś nas goni .. schodzi po schodach przerażliwie tupiąc ona ucieka natomiast ja nie moge uciec jakby coś mnie tam trzymało jakbym została przyklejona stopami do podłoża. gdy ta osoba zblizy sie do mnie to potem zawsze sie budze i nwm co dalej .. Czuje przy tym śnie strach,smutek ... po przebudzeniu jestem rozkojarzona i zwykle nie mam humoru . Co może znaczyć ten sen . ?Jasne że sie nadajesz na psychologa. : DNa 10% ;) Pozdrawiam . ; * Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Reguły te przyjmują postać kontraktu terapeutycznego. Kontrakt terapeutyczny to w najprostszych słowach umowa pomiędzy specjalistą a klientem. Może mieć formę ustną lub pisemna. Jej treść warunkuje w pewnym stopniu to, jaką szkołę psychoterapii reprezentuje dany specjalista, nie mniej pewne elementy są stałe. To był piękny czas w moim gabinecie. Zaczynałam ją, kiedy chciałam. I kończyłam, kiedy o tym decydowałam. Mogłam wziąć urlop, kiedy potrzebowałam, ale też wcale nie musiałam nazywać go urlopem. Między spotkaniami mogłam sobie bezkarnie czytać. Albo medytować. Albo myśleć, szkicować plan terapii, notować pytania do superwizorki. Robiłam to, co kocham i do czego najlepiej się nadaję. Dostawałam przy tym od ludzi tyle dobrych słów, że ledwo mogłam je wszystkie pomieścić. Budziłam się rano z radością i zasypiałam z poczuciem zrobienia tego, co do mnie należy. Widziałam, jak ludzie kwitną, jeśli tylko nikt im w tym nie przeszkadza. Doświadczałam tyle łączności z ludźmi, że nie wiem, jak radziłam sobie bez niej – kiedyś. Płakałam ze wzruszenia i śmiałam się w głos. Milczałam zachłystując się podziwem i dumą dla tego, kto siedział naprzeciwko. Byłam też dumna z siebie. I zupełnie spokojna. To był równocześnie bardzo trudny czas w moim gabinecie. Bałam się o czyjeś życie. Lub dowiadywałam się, że było o co się bać. Słuchałam o niewyobrażalnych stratach i życiowych huraganach. Eskortowałam do szpitala, choć to ostatnie miejsce, gdzie chciałam eskortować. Słuchałam tylu trudnych opowieści, że ledwo mogłam je wszystkie pomieścić. Wątpiłam w to, czy jestem pomocna. I czy wybrałam właściwy dla siebie zawód w życiu. Sztywniał mi kark, bolała mnie głowa, a wieczorem nie mogłam zasnąć raz lub drugi. Bałam się, że nie wiem, jak pomagać. I że żadne szkolenie nie przygotuje mnie na złożoność tego, czym mam się zajmować. Milczałam tracąc oddech i tracąc słowa, które mogłyby pomóc – komuś lub mnie samej. Byłam na siebie zła. I nie umiałam sobie wytłumaczyć, że to bez sensu. *** Nie wiem, czy suma momentów pięknych równoważy momenty trudne. Nie wiem też, czy psychoterapeuta to zawód, do którego podejść można z kartką i sobie te wszystkie aspekty trudne i piękne po prostu podliczyć. A potem oglądać, czy nadal jestem na momentowym plusie (a może notuję stratę). “To dziwne, że znajdują się osoby chętne do wykonywania tego zawodu. Muszą mieć jakieś mocne DLACZEGO” – dźwięczą mi w głowie usłyszane kiedyś o mojej pracy zdania. Dlaczego zatem ktoś miałby siedzieć całymi dniami z czyimś cierpieniem, skoro jest na ziemi tyle zawodów, które nas nieźle na to cierpienie impregnują? Nie wiem, jakie jest moje “dlaczego”. Możliwe, że nigdy nie wiedziałam (możliwe nawet, że go nie ma). Nie szukam już dla mojej pracy uzasadnień. Szukam w niej wartości. I lubię na nią patrzeć jako na przyczynek do czegoś większego. I wtedy do głowy przychodzą mi zupełnie inne pytania… “Jaki sens ma twoje siedzenie godzinami z czyimś cierpieniem”. “Do czego ważnego przybliża mnie ta praca?”. “Co tym zawodem innym (i sobie) ofiaruję?”. “Co ważnego tym zawodem uszanowuję?”. “Jak tą pracą dotykam czegoś większego ode mnie?” I gdy już odpowiem sobie na te wszystkie ważne pytanie (a odpowiadam codziennie), to jest mi łatwiej pomieścić te wszystkie trudności, które ta praca przynosi. A wtedy dzieje się magia, wierzcie mi. I tak to u mnie. A jakie są Wasze zawodowe sensy? Przyczynkami do czego większego od Was jesteście? Sabina Sadecka pzIDTOc.
  • g5ete7b3lz.pages.dev/271
  • g5ete7b3lz.pages.dev/142
  • g5ete7b3lz.pages.dev/184
  • g5ete7b3lz.pages.dev/299
  • g5ete7b3lz.pages.dev/211
  • g5ete7b3lz.pages.dev/153
  • g5ete7b3lz.pages.dev/148
  • g5ete7b3lz.pages.dev/208
  • g5ete7b3lz.pages.dev/295

    • czy nadaję się na psychologa